درباره عکاسی از طبیعت نظرهای مختلفی وجود دارد، عده ای می گویند همین که چمدانت را بسته ای و راه افتاده ای به سمت جاده و قصد سفر کرده ای زیاد به دوربین همراهت دل نبند.
چرا که با عکاسی از طبیعت اطرافت لذت خود طبیعت را از دست می دهی، خودمانی اش می شود این که به جای این که در بند نور و کادر و دوربینت باشی بدان که چشمانت بهترین دوربین است و به جای این که حرص ثبت کردن منظره روبه رویت را داشته باشی از آن لذت ببر. عده ای دیگر درست نظر مخالف این را دارند.
به این مفهوم که معتقدند سفر بدون دوربین مثل غذاخوردن بدون دست است! هر چند شاید تشبیه مناسبی به نظر نرسد و اغراق در این مثال بیشتر تعصب روی عکاسی در سفر را نشان دهد، اما این نکته نشان دهنده آن است که شما در سفر حالت میانه ای ندارید و باید یکی از این دو راه را انتخاب کنید.
اما وقتی کفه ترازو به نفع گروه دوم سنگینی می کند که بدانیم این روزها تقریبا همه تلفن های همراه مجهز به دوربین های چندین مگاپیکسلی است و دوربین عکاسی یکی از دم دست ترین وسایلی است که می توان در سفر همراه خود برد.
حالا اگر قرار است به صورت جدی و در روزهای تعطیل نوروز و در سفر عکاسی کنید چند توصیه را در این راه جدی بگیرید که بعدها با دیدن این عکس ها نه تنها آن سفر برایتان یادآور شود، بلکه بتوانید قطعه ای از این مناظر و طبیعت را قاب کنید روی دیوار اتاقتان.
● عکاسی با قلبتان
در واقع دوربین، ابزاری است که با استفاده از آن بهتر می توان شکرگزار موهبتی به نام زیبایی بود. دوربین عکاسی به ما یاری می دهد که زیبایی های نهفته را کشف کنیم و دریابیم که چگونه در مقام یک عکاس می توانیم تاثیرات این زیبایی ها را بر بینندگان شدت بخشیم.
بخش بزرگی از زیبایی های طبیعت، در بطن موضوع های کوچکی مانند گل ها نهفته است. از آنجا که زیبایی گل ها حقیقتا نفسگیر است، عکس آنها نیز باید تکان دهنده باشد و بیننده را وادارد که با دیدی نو بر گل و گیاه بنگرد.
این کار را می توان با استفاده از رنگ، فرم، نحوه چیدن موضوع و حتی نور طبیعی یا نور مصنوعی انجام داد. عکاسی در صورت برخورداری از دیدی عمیق می تواند از نمای بیرونی گل ها عبور کند و زیبایی های درونی آنها را آشکار سازد.
برای نیل به این هدف باید از دانش فنی، تجربه و خلاقیت برخوردار باشیم. ابتدا باید تصویری را که در نظر داریم حاصل شود پیش چشم آوریم، یعنی قبل از گرفتن عکس، بتوانیم آن را در ذهن خود بیافرینیم.
داشتن دیدی روشن، قبل از عکس گرفتن، برای دستیابی به این نتیجه که یک گل چگونه به نظر خواهد رسید، لازم و ضروری است.
فقط در صورت برخورداری از چنین قدرت زیبایی شناختی است که عکاس می تواند مهارت های فنی خود را برای تهیه عکس مناسب و موفق به دانسته هایش بیفزاید.
باید بیاموزیم که چه وقت تصمیمی قطعی بگیریم. ارنست هاس این نکته را به بهترین شکل بیان می کند: «شما به مدد مغز و عقلتان عکاسی نمی کنید، بلکه از قلبتان الهام می گیرید!»
● از رنگ به رنگ
زمان مناسب و هیجان انگیز برای عکس گرفتن از گل ها و باغ، به هنگام تغییر آب و هواست. این موقعیت ویژه چون از نظر بصری نامانوس است، اغواکننده تر است.
دود و ابر و مه به عکاس این فرصت را می دهد که موضوع را در حالتی غیرمتعارف ثبت کند. درختان احاطه شده توسط مه در هاله ای از رمز و راز فرو می روند. موضوع های داخل مه و بخار از آنچه به نظر می رسد، روشن تر است بنابراین نورسنجی از این موضوع ها به دقت بیشتری نیاز دارد تا کمتر از حد طبیعی نور داده نشود.
در عکاسی از گل و گیاه، رنگ نیز از جمله ترکیب های مهم و حیاتی به شمار می آید. عده ای برای دست یافتن به فرم صرف، حتی برای ثبت موضوع هایی رنگین مانند گل ها، فیلم سیاه و سفید را ترجیح می دهند. اما اکثر عکاسان، رنگ را بخش اصلی و جدانشدنی گل ها می دانند و آرزویشان است که بتوانند آنها را با تمام شکوه و عظمتشان به تصویر بکشند.
برای درک رنگ، انسان باید نور را بشناسد؛ زیرا رنگ به سهم خود محصول فرعی عملکرد نوری است که از روی اشیا و جهانی که پیرامون ما را فرا گرفته است، منعکس یا منکسر می شود.
نور آفتاب، روشنایی بخش تمام کره زمین است، اما همین نور سفید قبل از رسیدن به چشم ما دچار دگرگونی و تغییر می شود. هر عاملی، از بخار آب گرفته تا ابرها و درختان و بوته ها بر رنگ نور تاثیر می گذارد.
همچنین باتوجه به این که نور خورشید ساعت به ساعت با زوایایی گوناگون می شکند، رنگ قسمت های مختلفی از طیف نور سفید خورشید، ممکن است بر بقیه مسلط شود.
نور سحرگاهان نوری تخت و به رنگ خاکستری است که بتدریج به آبی چشم نوازی تبدیل می شود. با طلوع خورشید رنگ ها نیز در مسیر گرم شدن به زرد، صورتی و نارنجی تغییر می یابند.
در عکاسی از مناظر سعی نکنید عکستان را با سوژه اصلی پر کنید. سعی کنید از نماهای باز و گسترده استفاده کنید، حتی اگر چیزی به جز یک فضای خالی وجود نداشته باشد.
چشم هایتان را عادت دهید که در منظره ها به دنبال خطوط، نقش ها و اشکال محو شده در دل منظره باشند، این گونه عناصر است که به عکس شما ساختار می دهد، سعی کنید در ترکیب بندی طوری عمل کنید که این عناصر چشم بیننده را به سمت سوژه اصلی هدایت کند.
استفاده از چارچوب های موجود در منظره در پیش زمینه تصویر چشم بیننده را مستقیم به سمت سوژه اصلی هدایت می کند، به دنبال چارچوب هایی با شکل ها و اندازه های متفاوت باشید، حالا حتما لازم نیست که یک پنجره یا دروازه باشد، بلکه می تواند ردیفی از درختان باشد.
همیشه سعی کنید خط افق در وسط کادر قرار نگیرد بلکه اگر آسمان برایتان مهم است خط افق را پایین کادر بگیرید و اگر زمین برایتان مهم تر است آن را در بالای کادر بگیرید.
تاریخچه چهارشنبه سوری